Απαρτχάιντ

Πηγή: Info-war 05/05/2023, του Ανδρέα Κοσιάρη

«Υδρευτικό Απαρτχάιντ»:
Στερώντας νερό από τους Παλαιστίνιους

«Κάθε Μάιο, όταν αρχίζουν να ανεβαίνουν οι θερμοκρασίες, ξεκινά το μαρτύριό μας. Ζούμε με τόσο σφοδρή έλλειψη νερού που έχει γίνει το μόνο πράγμα που σκεφτόμαστε. Δεν μιλάμε για τίποτα άλλο και δε νοιαζόμαστε για τίποτα παρά μόνο το νερό: αν υπάρχει νερό, αν δεν υπάρχει νερό, η πίεση στη βρύση είναι πολύ χαμηλή, πρόκειται να κοπεί το νερό, μην ανοίγετε τις βρύσες υπερβολικά, ελέγξτε τις δεξαμενές, σιγουρευτείτε ότι υπάρχει νερό, τηλεφωνήστε στον δήμο»

Με αυτά τα λόγια της 52χρονης Ράνα Χβεϊράχ από τη Ναμπλούς ξεκινά η νέα έκθεση της ισραηλινής οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων B'Tselem περί των ευθυνών του Ισραήλ για την ύδρευση των Παλαιστινίων και την ανισότητα πρόσβασης σε νερό που επιβάλλει. Η έκθεση τιτλοφορείται «Διψασμένοι: Η ισραηλινή πολιτική στέρησης νερού στη Δυτική Όχθη» και περιγράφει μια κατάσταση που είναι επί της ουσίας επέκταση του απαρτχάιντ.

Το Ισραήλ ελέγχει πλήρως την πρόσβαση του πληθυσμού της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης σε νερό και έχει δημιουργήσει σκόπιμα εδώ και δεκαετίες μία τεράστια ανισότητα στη διαθεσιμότητα και την κατανάλωση νερού. Το αποτέλεσμα είναι, βάσει στοιχείων του 2020, η μέση κατανάλωση νερού ανά άτομο των Ισραηλινών να είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από την κατανάλωση των Παλαιστινίων που ζουν στη Δυτική Όχθη και σχεδόν δέκα φορές μεγαλύτερη από όσους Παλαιστίνιους ζουν χωρίς σύνδεση στο κεντρικό δίκτυο ύδρευσης …

…Όπως περιγράφει η έκθεση της B'Tselem, το Ισραήλ έχει γίνει τις τελευταίες δεκαετίες μια «υπερδύναμη» στον τομέα του νερού. Μέσω της αφαλάτωσης, αλλά και συστημάτων ανακύκλωσης των λυμάτων για χρήση στην ύδρευση καλλιεργειών, έχει επιτύχει να παράγει ετήσια πάνω από διπλάσιο όγκο νερού από όσο μπορούν να παράξουν οι φυσικοί πόροι που κατέχει.

Η μέση ημερήσια κατανάλωση των Ισραηλινών είναι 247 λίτρα (στοιχεία 2020), μεγαλύτερη από αυτήν των Ευρωπαίων (144 λίτρα το 2018). Το 50% της συνολικής παραγωγής νερού του Ισραήλ προορίζεται για αγροτική χρήση, το 43% για οικιακή και μόλις το υπόλοιπο 7% παρέχεται στους Παλαιστίνιους. Στον αντίποδα, οι Παλαιστίνιοι στη Δυτική Όχθη καταναλώνουν 82,4 λίτρα ανά άτομο ημερησίως, με το μισό περίπου νερό να πηγαίνει σε καλλιέργειες, ενώ 100.000 περίπου Παλαιστίνιοι δεν έχουν καθόλου πρόσβαση σε τρεχούμενο νερό και καταναλώνουν περίπου 26 λίτρα ανά άτομο ημερησίως. Ως μέτρο σύγκρισης, το ελάχιστο όριο που προτείνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είναι 100 λίτρα ανά άτομο ημερησίως. Μόλις το 36% των Παλαιστίνιων της Δυτική Όχθης έχουν καθημερινή πρόσβαση σε τρεχούμενο νερό…

Ένα άλλο ζήτημα είναι ο σχεδόν ολοκληρωτικός έλεγχος των υδάτινων πηγών από το Ισραήλ. Για παράδειγμα, στον υδροφόρο ορίζοντα της Κοιλάδας του Ιορδάνη Ποταμού, όπου ζουν οκτώ φορές περισσότεροι Παλαιστίνιοι από ό,τι έποικοι, οι παράνομοι ισραηλινοί οικισμοί λαμβάνουν το 70% του παραγόμενου νερού. Οι έποικοι έχουν μάλιστα τόσο μεγάλη στήριξη από το ισραηλινό κράτος, που καταναλώνουν διπλάσιο ή και τριπλάσιο νερό από τον μέσο Ισραηλινό — 400 έως 700 λίτρα ανά άτομο ημερησίως.

Το Ισραήλ υπερηφανεύεται πως «έκανε την έρημο να ανθίζει», σε ένα προπαγανδιστικό τσιτάτο που ισχυρίζεται πως πριν τη δημιουργία του ισραηλινού κράτους η περιοχή ήταν μια άγονη έρημος. Η πραγματικότητα είναι πως η περιοχή της Παλαιστίνης είχε ιστορικά άφθονο νερό. Και το τεχνολογικό «θαύμα» της υπερπαραγωγής και υπερκατανάλωσης νερού από τους Ισραηλινούς χτίζεται επάνω στη στέρηση και τη δίψα των Παλαιστινίων.